ลาพักผ่อน ลาทำไมนะ?

ลาพักร้อน ลาไปทำไม?

คำถามนี้อาจจะได้ยินกับพนักงานบริษัทหลาย ๆ คนที่กำลังนั่งทำงานแล้วก็กำวันลาในมือโดยที่ยังไม่มีเป้าหมายในการลาขนาดนั้นนะครับ แล้วพอเกิดคำถามนี้แล้วไม่ได้ใช้วันลาครับ อาจจะถามว่าแล้วลาไปทำไม? เราไปดูกันเลยดีกว่าครับ

สวัสดีครับ นิลนะครับ ห่างหายจากการเขียนไปซักพักนึง ช่วงก่อนหน้านี้นิลเป็นไข้หวัดใหญ่ไปแล้วก็เป็นหวัดต่อ รวมกับการที่งานช่วงนี้ก็ท่วมท้นจนหาช่องว่างเวลามาเขียนได้น้อยครับ แต่ยังไงก็ดี เรากลับมาที่หัวข้อเราดีกว่า ทำไมเราต้องลาพัก ทำไมเราถึงไม่ทำงานไปเรื่อย ๆ ล่ะ ลาไปก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้วหนิ บางทีเราอาจจะรู้สึกว่าการที่เราอยู่ทำงานนั้นมัน Impact กว่า หรือสนุกกว่า เพราะลาไปก็เหมือนเอาเวลาไปทิ้ง ไม่ได้ทำตัวเองให้รู้สึกมีประโยชน์เท่าการนั่งทำงาน ใด ๆ คือไม่รู้สึกอยากใช้วันลานั่นแหละ

นิลอาจจะยกตัวอย่างตัวเอง (อีกแล้ว) นิลเคยแบบบ้างานหนักมาก ๆ ช่วงนึงครับ แบบทำงานประจำ 5 วัน งานนอกอีก 2 วัน แล้วก็เขียนเว็บเล่นในเวลาว่างไปอีก คือแทบจะเรียกว่าทำงานทุกวันและทุกชั่วโมงเลยก็ว่าได้ ตอนนั้นนิลรู้สึกว่ามันสนุกครับ แบบ โห ได้เขียนและออกแบบเว็บแบบ 7/24 แม่งโคตรสนุกเลย แต่วันนึงนิลก็พบว่าในความสนุกนั้นจริง ๆ มันล้ามากเลยครับ แบบตอนนั้นรู้สึกว่า พอทำไปเรื่อย ๆ แล้ว Output งานที่ Deliver ให้ทุกฝั่งนั้นน้อยลง อาจจะไม่เยอะจนคนอื่นรู้สึกได้ แต่เป็นตัวเราเองที่รู้สึกได้ว่ามันน้อยลง และทำให้เราเริ่มไม่สนุก รู้สึกเหนื่อยมาก จนสุดท้ายช่วงที่นิลส่งมอบงานนอกเสร็จ นิลก็ป่วยและได้ใช้ Sick Leave หลายวันครับ

เอ้า! แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการลาล่ะ นิลจะบอกว่าหลังจากที่ Sick Leave ไป แล้วกลับมามันเหมือนการ Refresh ตัวเองอะครับ ช่วงที่เราลาไปเราก็อาจจะมีแตะ ๆ งานนิดหน่อย แต่โดยรวมคือเราได้ Clear สมองเรื่องงานออกไปเยอะมาก ทำให้สุดท้ายเราก็กลับมา Fresh อีกครั้งและกลับมาแบบโคตรโหด โคตรอันตราย โคตรไร้เทียมทานอีกครั้งนึงครับ เราจะรู้สึกว่าเรากลับมาใช้เวลารื้อฟื้นแป๊ปนึง แล้วก็กลับมาสามารถทำงานได้อย่างต่อเนื่องเลยครับ ซึ่งในจุดนี้แหละครับที่นิลอยากจะบอกไว้ว่าบางทีเราทำงานไปเรื่อย ๆ มันเกิดความล้า ความเหนื่อยสะสม โดยที่เราไม่รู้ตัว แล้วเราอาจจะผูกตัวเองกับงานมากเกินไปและสุดท้ายอารมณ์ของเราจะผูกกับงานไปด้วยในที่สุด ซึ่งถ้างานออกมาราบรื่นไปเรื่อย ๆ เลย ชีวิตก็จะ Happy มาก ๆ แต่ในวันที่งานเริ่มเนือย เราก็อาจจะเริ่มไม่มีความสุขและส่งผลถึงหลาย ๆ อย่างในชีวิตมากขึ้น

จริง ๆ ตอนเรียนนิลเคยมีบทเรียนนึงในซักวิชานึง (ที่นิลจำวิชาไม่ได้) ที่เป็นเรื่องของ Learning Curve ด้วย แต่ด้วยความที่นิลก็จบมาปีนึงแล้ว นิลก็หลงลืมไปบ้างนิดนึง 55555555 แต่คร่าว ๆ เป็นเกี่ยวกับว่าการที่เราทำ Repetitive Task นึงไปเรื่อย ๆ โดยที่มีเวลาพักที่เหมาะสมจะส่งผลให้สามารถทำ Task ได้เร็วกว่าการที่ทำ Task นั้น ๆ ไปเรื่อย ๆ โดยไม่พัก ซึ่งมันก็อาจจะไม่ได้ตรงกับ Case เรื่องของงานฝั่ง Tech ขนาดนั้นหรอก แต่นิลคิดว่ามันก็ค่อนข้างเอามาปรับใช้กับงานฝั่ง Tech ในส่วนที่ว่าถ้าเราพักในปริมาณที่เหมาะสม เราอาจจะสามารถทำงานได้อย่างมี Productivity ที่สูงขึ้นกว่าการที่เรานั่งทำงานไปเรื่อย ๆ ก็เป็นได้

จบไปแล้วนะครับกับบทความเรื่องการพักผ่อน Blog โดยรวมของนิลอาจจะมีแต่งาน งาน งาน จนคนอ่านเอียนแล้วมั้ง แต่เพราะนิลเอาชีวิตผูกกับงานประมาณนึงแหละครับ นั่นเลยเป็นสาเหตุว่า Blog ของนิลถึงมีแต่พูดเรื่องงานอย่างเดียว หลังจากนี้นิลคงพยายาม Balance เวลาในการทำทุก ๆ อย่างมากขึ้นครับ เพื่อให้มีหัวข้ออื่น ๆ มาแชร์กันใน Blog กับเพื่อให้ไม่ป่วยอีก ช่วงนี้ป่วยบ่อยไป รับไม่ได้ 5555TT5555 ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้นะครับ ยังทักมา Feedback กันได้เหมือนเดิมนะครับ พร้อมรับคำติชมเสมอครับ 💪💪

ขอให้ทุกคนได้พักผ่อนอย่างมีประสิทธิภาพครับ

นิล

Part รั่ว

จริง ๆ มีได้ชื่อ Blog นี้จากเพื่อนมาชอบอันนี้มาก แต่นิลเขียนชื่อกับส่วนเปิดไปแล้ว สุดท้ายเลยไม่ได้ใช้ชื่อนั้น แต่ยังไงก็ชอบชื่อนั้นมากเลยขอเอามาเขียนไว้ Part นี้ 55555 ซึ่งชื่อหัวข้อก็คือออออ

ลาพักร้อนแล้วดียังไง สมองฉับไว ร่างกายแข็งแรง